تلورانس هایی که می توان با قطعات فولادی تراش خورده بدست آورد چیست؟

تحملی که می توان با آن تمام کرد قطعات گردان فولادی تبدیل شدن به جزء معمولاً به صورت درصد یا اندازه خاصی بیان می شود. تلورانس به انحراف مجاز از ابعاد مطلوب در نقشه های مهندسی یا نقشه ها اشاره دارد. دقت و صحت قطعات تبدیل شده را تعیین می کند و در برآوردن نیازهای مفید محصول نهایی ضروری است.

فولادی که رشد کرد و تبدیل به اجزا شد، از طریق روشی به نام تراشکاری تولید می‌شود، که شامل چرخاندن یک قطعه کار در برابر دستگاه برش برای دور ریختن پارچه و شکل دادن آن به شکل دلخواه است. فرآیند تراشکاری می تواند مجموعه ای از تحمل های مختلف را با تکیه بر عوامل مختلف شامل شکل فلز، ابزار برش مورد استفاده، قابلیت های دستگاه و پیچیدگی طراحی جزء بدست آورد.

In general, metal turned parts can obtain tolerances starting from a few thousandths of an inch (zero.001") to three tenths of one thousandth of an inch (0.0001"). However, it's important to observe that attaining tighter tolerances requires greater superior machining techniques and gadget, which might also increase the price and complexity of the producing manner.

اندازه کلی و پیچیدگی اجزای تبدیل شده به علاوه بر تحمل های عملی تأثیر می گذارد. قطعات ساده و استوانه‌ای شکل با عملکردهای اساسی معمولاً در مقایسه با قطعات پیچیده‌تر با طرح‌های پیچیده و عملکردهای بیشتر همراه با سوراخ‌ها، رزوه‌ها یا سوراخ‌های متحرک، تحمل‌های محکم‌تری دارند.

علاوه بر اندازه و پیچیدگی، نوع و درجه فلز استفاده شده برای عناصر تبدیل شده نیز می تواند بر روی تحمل های قابل اجرا تأثیر بگذارد. فولاد در آلیاژهای مختلفی موجود است که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارد که بر ماشینکاری و تعادل ابعادی آن تأثیر می گذارد. برخی از فولادها، مانند فولادهای کم کربن، معمولاً آسان‌تر به کار می‌روند، در حالی که برخی دیگر، مانند فولادهای زنگ نزن یا فولادهای دستگاه، ممکن است به دلیل سختی و چقرمگی دشوارتر باشند.

تجهیزات کاهنده مورد استفاده در طی تکنیک تراشکاری علاوه بر این در رسیدن به تلورانس های مورد نظر، موقعیت کامل را بازی می کنند. انتخاب بهترین پارچه ابزار، هندسه و پوشش به عواملی بستگی دارد که شامل درجه فلز، کاهش سرعت و هزینه تغذیه است. تجهیزات فولادی با سرعت بالا (HSS)، ابزار کاربید و ابزارهای نیترید بور مکعبی (CBN) معمولاً در عملیات تراشکاری مورد استفاده قرار می گیرند، که هر کدام دارای متخصصان و معایب خاص خود در عباراتی از وجود دستگاه، سرعت برش و انتهای سطح هستند.

توانایی‌های ماشین، از جمله دقت ماشین‌های تراش یا تراش CNC، علاوه بر این بر تحمل‌های قابل دوام تأثیر می‌گذارد. ماشین‌های تراشکاری CNC مدرن دقت و تکرارپذیری بیشتری را ارائه می‌دهند و اجازه می‌دهند تا تلورانس‌های سخت‌تر به‌طور مداوم اجرا شوند. استحکام و پایداری ماشین‌ها برای به حداقل رساندن ارتعاشات و اطمینان از برش‌های دقیق ضروری است.

توجه به این نکته حیاتی است که دستیابی به تلورانس های محدود به طور مداوم مستلزم دستکاری صحیح سیستم است که شامل اندازه گیری دقیق، بازرسی و فرآیندهای مدیریت استثنایی است. تاسیسات تولیدی اغلب تکنیک‌های اندازه‌شناسی متعددی شامل ماشین‌های اندازه‌گیری مختصات (CMM)، مقایسه‌کننده‌های نوری، و سیستم‌های بازرسی مختلف را برای بررسی ابعاد و اطمینان از رشد فلز برای تبدیل شدن به عناصری با تحمل‌های مورد نظر تعیین می‌کنند.

به طور کلی، تلورانس‌های بالقوه برای تبدیل شدن قطعات فولادی به قطعات به چندین عنصر متکی است که شامل مقیاس، پیچیدگی، درجه فلزی، کاهش تجهیزات مورد استفاده، شایستگی ابزارها، و مدیریت روش تولید کلی می‌شود. با در نظر گرفتن این عوامل و همکاری نزدیک با سازندگان ماهر، مهندسان می‌توانند مناسب‌ترین تلورانس‌ها را برای برآوردن الزامات طرح‌بندی خود تعیین کنند و در عین حال هزینه و امکان‌سنجی را متعادل کنند.