تلورانس های معمولی برای قطعات تراش خورده چیست؟

تلورانس های معمولی برای قطعات تبدیل شده بسته به پیچیدگی قطعه، مواد مورد استفاده و نیازهای خاص ابزار می تواند متغیر باشد. با این حال، در مد روز، تحمل‌های زیر ممکن است برای تبدیل شدن به عناصر عادی در نظر گرفته شوند:

1. تحمل ابعادی: این تلرانس به تغییرات مجاز در ابعاد یک جزء تبدیل شده اشاره دارد. متداول‌ترین دستورالعمل‌های تلورانس مورد استفاده برای تحمل ابعادی IT6، IT7 و IT8 هستند. IT6 تنگ‌ترین تلرانس است و منحصربه‌فردترین ابعاد را ارائه می‌دهد، در حالی که IT8 ضعیف‌ترین تلورانس است و اجازه انواع بیشتری را می‌دهد.

2. تحمل قطر: برای تبدیل شدن به قطعات تبدیل شده با ویژگی های استوانه ای همراه با شفت ها یا پین ها، تحمل قطر یک توجه حیاتی است. این تغییر مجاز در داخل قطر ویژگی تبدیل شده را مشخص می کند. به عنوان مثال، اگر یک عنصر چرخشی دارای قطر اسمی 10 میلی متر و تحمل قطر ± 0.05 میلی متر باشد، قطر واقعی قطعه می تواند از 9.95 میلی متر تا 10.05 میلی متر متغیر باشد.

سه. تحمل گردی: تحمل گرد بودن به ویژه برای رشد بسیار مهم است قطعات تبدیل شده که نیاز به دیپلم بیش از حد دایره ای دارد که شامل بلبرینگ یا چرخ دنده می شود. انحراف مجاز از دایره بزرگ را مشخص می کند. به عنوان مثال، تحمل گردی صفر. 01 میلی متر به این معنی است که بیشترین فاصله بین هر نقطه در محیط رشد برای تبدیل شدن به جزء و شکل دایره ایده آل آن دیگر نباید از صفر. 01 میلی متر تجاوز کند.

چهار تلورانس هم مرکزیت: از تلورانس هم مرکزیت برای ترسیم انحراف مجاز بین فاکتورهای مرکزی قابلیت های مختلف یک قطعه تراش خورده، متشکل از قطر بیرونی و قطر داخلی بوشینگ یا کوپلینگ استفاده می شود. این تضمین می‌کند که ویژگی‌ها با هر یک از ویژگی‌ها همسو هستند و دارای یک عامل میانی غیرمعمول هستند. متمرکز بودن معمولاً به عنوان هزینه قطر یا شعاعی منحصر به فرد است که شامل 0.05 ± میلی متر است.

پنج. پایان سطح: اگرچه در حال حاضر تحمل سنتی در نظر گرفته نمی شود، انتهای کف یک نیاز ضروری برای رشد برای تبدیل شدن به عناصر است. به بافت یا زبری سطح یک قطعه پس از چرخش اشاره دارد. پرداخت سطح معمولاً با استفاده از میانگین زبری، همراه با مقادیر Ra متمایز است. به عنوان مثال، یک رشد برای تبدیل شدن به بخش نیز ممکن است نیاز به انتهای سطح Ra zero.Eight داشته باشد، که نشان می دهد زبری معمول سطح در حال حاضر نباید از صفر.8 میکرومتر تجاوز کند.

6. تحمل نخ: برای اینکه رشد به عناصری با رزوه پیچ تبدیل شود، تلورانس های دقیقی برای قطر گام، قطر اصلی و قطر جزئی رزوه وجود دارد. این تلرانس ها از خصوصیات مناسب و سالم بودن نخ با سایر قسمت های جفت اطمینان حاصل می کند. غیرمعمول‌ترین درس‌های تحمل نخ 4 ساعت، 6 ساعت و 6 گرم است که 4 ساعت سخت‌ترین تحمل و 6 گرم شل‌ترین تحمل برای نخ‌های داخلی است.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که تلورانس های فوق فقط نمونه هایی هستند و تلورانس های خاص مورد نیاز برای قطعات تبدیل شده می تواند بسته به قابلیت های تولید، الزامات چیدمان و مسائل هزینه متفاوت باشد. بنابراین، مشورت با استانداردهای مهندسی، مشخصات مشتری، یا صحبت با یک تولید کننده برای تحمل دقیق مورد نیاز برای یک رشد خاص و تبدیل شدن به ابزار عنصر بسیار مهم است.3